داستان ما/ نگو تموم میشه/تلفن همراه...

و باز هم Red beetlE ...بچه ها موضوع ندارن مجبورم من آپ کنم، تحمل کنید دیگه...

*این پست مخصوص بکس خودمونه و اگه از سلطانها نیستی همین الآن برو پایییین و فقط ادامه مطلبو بخون که توش یه داستان نوشتم...چون از مطلب پایین هیچ چیزی متوجه نمیشی...

*درمورد داستان پایین هم بگم اکثر تیکه ها مخصوص 6،5 نفر از بکس کلاسن... یعنی اینکه بعضیاشو، حتی بعضی از بکس خودمون هم متوجه نمیشن...در نتیجه شاید واسه خیلیا پست بی مزه ای باشه؛ ولی چون خودم قضایارو میدونم خیلی حال کردم...

*چون خیلی خیلی طولانیه، اگه حوصله داری بشین بخون و اگر هم میخونی حتما سعی کن تا آخر بخونی...

*من تو این پست به آدم مثبت وسوسولی می مانم!( فکر کنم تو واقعیت هم همینطور باشه نه؟! )

اطراف کمرنگ و همه جارو انگار که مه گرفته... فکر کنم تو کلاسم... ولی صحنه چرا آهسته س؟

امیرحسین و داسی کنار هم وایسادن...در حالی که از دهن هر دوتاشون از این پروتزها با سایز 2برابر زده بیرون و قیافه جفتشون کج و کوله س، دارن میخندن و به من نگاه میکنن...تا حالا انقدر عوضی ندیده بودمشون...  یه نگاه به اطراف میندازم  ...همه بچه ها دارن به طرز خیلی وقیح(!) میخندن... اکثرشون هم کنار میز معلم وتخته دور هم جمع شدن... میرم طرفشون ... اون وسط چه خبره مگه... اوه اینجارو...آریان یه پلیور سبز تنشه و کاملا سرخوشانه، یه آفتابه گرفته تو یه دستش، داره مسخره بازی درمیاره و تو دست دیگه ش هم یه خنجره... چه معنی داره؟ خدایا یعنی چی؟... اون یکی هم محمدرضاست؟...رفیق ابله من... آفتابه رو از آریان گرفت و داره کلا تخته و گچهارو خیس میکنه... وای اینطرفو نگا کن پسر...فرید...ولی چرا اینطوری؟...رو موهاش، پشت گوشاش، لپ راستش، اصلا کل هیکلش، همش انی شده...حال چرا داره می رقصه؟... داشتم فکر میکردم اینجا چرا اینجوریه...شاتالاپ! آخ پس کله م... برگشتم؛ امیر(مرعشی): خاک تو سرت هادی! آخه این لیورپول و REAL هم تیمن؟ تا خواستم جوابشو بدم، دست کرد تو جیبش کلاه عارف رو درآورد گذاشت تو دستم و فرار کرد... از اون طرف عارفو دیدم که باسرعت داشت میومد... خواستم بگم کلاهش دسته منه که یهو یه مشت گذاشت تو صورتم: "دفعه آخرت باشه که کلاه منو از سرم برمی داری عوضیِ مادرج/نده!"...-"هی مادر ج/نده با کیی؟ مگه یادت رفته یه بار سال اول اینو گفتی چیکارت کردم؟"...-"مثل اینکه تو یادت رفته(یه خنده عوضیانه و بعد اون هم 2بار سوت!)... یهو یه مرده از پنجره اومد تو... وای، اینکه باباشه... با یه لهجه مضخرف(آمیخته از کردی و کلاکی):" الآن صورتتو خط خطی میکنم"...بچه ها تا صداشو شنیدن، همه زدن زیر خنده...-"نخندین قورباغه ها!" اومد سمت من...-"تو زدی زیر گوش پسر من؟"...-"من؟ نه بابا اون که 4سال پیش بود،الآن پسرتون یه مشت..." حرفمو قطع کرد:"خفه شو! یعنی الآن 4ساله که میزنی زیر گوش پسر من؟"...-"جانم؟ یعنی چی؟ چه ربطی داره؟"...-"ببر صداتو! الآن بهت میگم..." دست کرد تو جیبش...داشتم از ترس میمردم... صدای قفل شدن درهای ماشینش اومد...پس یعنی سویچ دستشه؟ با کلید میخواد صورتمو خط بندازه؟ بچه ها ساکت وخیره بودن... داشت دستشو  میاورد بیرون که...بوکس!(همون صدای خوردن توپ به سر!)...یه توپ محکم خورد تو سرم...بابای عارف کو پس؟ اِه...اینجا که زمین پایینه...فرید از نقطه کرنر داره داد میزنه"کاپیتان هادی، ای شما که رو سر ما جا داری،من حقیر از بیست تا سانتری که میکشم، چهارتاش میاد تو محوطه جریمه، سه تاشو گلر میگیره، اون یدونه ای هم که درست میاد رو اگه بخواید اینطوری بایستید بخوره تو سرتون که نمیشه، حالا لطفا برگردید عقب...(بچه ها زیر دست خودم بزرگ شدن، تیم مؤدبی داریم!)...خواستم برگردم عقب که ...تالاپ! لنگ های سهیل رفت تو حلقم!...ان شدم رو زمین،"آخه آدم اسگل، آدم رو آسفالت، سربالایی، تکل میزنه؟" پاشو که درآورد(از تو حلقم!)، بهش گفتم"اینا رو هم از اون مسی کسخل یاد گرفتی دیگه..."  سهیل(با صدای بلند):"چی؟ چی گفتی؟قرار نبود به ناموس هم فحش بدیم...الآن بهت میگم..." دستاشو کوبوند به سینش و تا جایی که میتونست و حنجرش یاری میکرد داد زد"مسسسسسسسسی..." گوشام سوت کشید. دستش رو آورد که بزنه، جاخالی دادم و فرار کردم به سمت حیات(!) بالا...افتاد دنبالم؛ هر دو قدم یکبار داد میزد"مسسسی"...رفتم وسط بازی زمین بالاییا... اونجارو! افروز با لذت تمام یه گوشه نشسته داره اعصاب محمد رو گاز میزنه... و در اینجا شخصیت برتر داستان، وارد میشود...تا دید دارم فرار میکنم افتاد دنبالم که منو بگیره(ترکه دیگه،جوگیر میشه بسرعت!)...من:" سجاد، جون اون مادرت بی خیال شو..،برو جلو سهیلو بگیر"...با یه لحن ترکی شدید(وقتی هیجان زده میشه اینطوری میشه)"فکر کردی من خرم؟"...خدایا یعنی واقعا نمیدونه؟! "نه! کی گفته؟ معلومه که نیستی...تو خیلی بچه باحال و گلی هستی...رفیق خودمی"... -"ناموسا بچه باحالیم؟ یعنیBass  هم دارم دیگه؟...پس بیا با هم فرار کنیم..."...چی بگم بهش خدا؟...تالارتپس!(همون صدای خوردن کون سجاد به زمین):"سجاد هنوز 10متر نشده داری میدوی،جدا کونت سنگینی میکنه ها!" سهیل هم خورد به اون خورد زمین...حالا خیلی جلو افتادم، بهتره یه جا قایم بشم..سطل زباله!(فرض میکنیم که سطل زباله های مدرسه ما در دارن!) در اولیو باز کردم، لعنت! پر کاهو...دومی، پر خیارشور!(یعنی خیارشور هم مصرف نمیشه؟)...سومی، ای کی/ر به این شانس! مگه جاهای دیگه رو ازتون گرفتن که اینجا دارید PES بازی میکنید؟اصلا مگه زنگ ورزش ندارید؟(عرفان و احسان!)عرفان:"30کتیر کن بابا!"...دویدم سمت در مدرسه...پشت سرمو نگا میکنم، اِه...سهیل که داره برمی گرده، ولی سجاد لا مصب ول کن نیست...در همین حال که پشتو نگا میکردم...شترق! فرخی ناکس مثل جن ظاهر شد:"مهدی زاده چی شده؟ از کی فرار میکنی؟" نفس نداشتم که حرف بزنم..."آقا من توضیح میدم!"...سجاد از پشت اومد...وای بیچاره فرخی (با توجه به سطح بالای سجاد در شرح مسایل!)...ولشون کردم رفتم سمت بوفه؛..."آقا مهرثمرین..."،" حجّی نیست"...-"کجاس؟"..."به تو چه کجاس؟"...-"یعنی چی؟شاید من شکایتی دارم، میخواستم بگم از این به بعد جای کاهو،واسه بچه ها گوجه بذارید"..."گه میخوری!حالا بدو برو..."...-"نه خیر،من گه نمیخورم!" ..."پس چی میخوری؟"...-"من چه بدونم؟ لبهای علی معینی رو! اصلا میخوام کی/رشو بخورم به شما چه؟"

"پسر چی میگی خجالت بکش...بچه ها پاشید بریم!"...اِه اینجا چرا تاریک شد؟ اینا دیگه کین؟ "شما دیگه کی هستی؟"..."من؟ عمه رؤوف! من خانم سوسولی هستم(میدونید که داستانش چیه؟)،مارو از مدرسه کشوندید اینجا فحش بشنویم؟ کجای درباره الی میگه ک/یر علی معینی؟"..." نه خانم، خواهش میکنم صبر کنید..." همشون رفتن بیرون... محمدرضا هم اینجاس که...رفت دست زری و گرفت با هم برن بیرون... " محد اسگل دوباره با گلپری رفیق شدی؟"..."هادی چیه؟ امروز چت میزنی چرا؟ منظورت از دوباره چیه؟"..."هیچی بابا خدافظ..."...رفتم اونور پیش سپهر(بچه بدست):"سلام سپهر، نگفته بودی خواهر هم داری...چند ماهشه؟"..."خواهر چیه تازه با هم آشنا شدیم"..."آهان! ببخشید متوجه نشدم...خوبی شما؟"..."دکتر گفته دو ماه دیگه حرف زدن یاد میگیره..." ... "اوهوم... خدافظ." اومدم بیرون...اوه اوه...اون خانومه داره با اسحاقی صحبت میکنه...داشتم از بقلشون رد میشدم که یهو برگشت، انگشتشو گرفت طرف من" همین بود...!" اسحاقی داشت میومد جلو که...فشنگ! دویدم سمت ماکت هوگر تو مرکز ساختمون(زیر دفتر فرخی)...سینا از پشت داد زد: "Run…definedly Ruuunn…!"(بکس سینما متوجه میشن)...صحنه آهسته شده بود...وقتی رسیدم وسط سالن، دیدم که از سالن های بالا، پاییین،چپ و راست، همه دارن با شدت میان که منو بگیرن...دویدم سمت در... یه نور زیاد و خرکی سفید از بیرون در میتابید به سالن...3،4متری مونده بود به در که طی یه پرش بسی بلننننننننند، پریدم بیرون... وقتی افتادم رو آسفالت، سرمو گرفتم پایین، یهو کل مدرسه ترکیدو آتیش از پنجره هاش زد بیرون... بعد از مدت تقریبا یه دقیقه ای که سر وصدا کمتر شد، از رو زمین پاشدم... اطرافو نگاه کردم... مدرسه داغون و ترکیده، درختا داشتن میسوختن، پاره آهن و آجر و صندلی و تیکه های بدن(اعم از سر و دست وپا و...) رو زمین پخش بود... صدا آمبولانس اومد...بعد 30ثانیه خود آمبولانس هم اومد! پشتش ماشینای پلیس وبعد اون هم ماشینای آتشنشانی اومدن و پخش شدن تو حیاط... یه سروَنگ اومد جلو:" تو حالت خوبه؟" نمیتونستم صحبت کنم؛ سرمو به نشانه تایید تکون دادم...همراه یکی از سربازا رفتم سمت بوفه و همچنان داشتم به مدرسه در حال سوختن نگا میکردم که توسط آتش نشانها داشت خاموش میشد... وای خدا... همه دوستام...این چه فاجعه ای بود...تو این لحظه آرزو دارم سجاد کل مبتکرانو واسم توضیح بده، یا با محمدرضا یه تیکه خز بندازیم و تا 3ساعت ادامش بدیم، یا با محمدامین 3ساعت درمورد داریوش بحث کنم یا هر کار دیگه ای... داشتم گریه میکردم که .............کات!"عالی بود بچه ها، تو هیچ جای دنیا بازیگرایی مثل شما وجود نداره! خسته نباشید، پروژه تکمیل!" پیازی که تو دستم بود رو انداختم زمین...رفتم لباسامو عوض کردم و بعد نیم ساعت اومدم جلو در مدرسه و با محمدرضا رفتیم سوار ماشینمون(دو تایی باهم خریدیم!) شدیم..."سیگار؟..." ... "نه، مقل اینکه من ورزشکارما..." آهنگ چاووشی (به یاد عباس قادری) میذاریم و جاده های شمال...

    *این داستان میتونست یه فیلم باشه واسه10سال دیگه...که به یاد کلاس میسازیم... خیلی دوست داشتید آخرش بگم که یهو صدای زنگ ساعت از خواب بیدارم کرد؟ ولی این خبرا نیست...من حرفه ای تر از این حرفام!    

تعدادی مرد در رختکن یک باشگاه گلف نشسته بودند. تلفن همراه یکی از آنها زنگ می زند. مرد گوشی را بر می دارد و در حالت بلندگو میگذارد وشروع به صحبت میکند. همه ساکت می شوند و به گفتگوی او با طرف مقابل گوش می دهند.

مرد: بله بفرمایید.

زن: سلام باشگاه هستی؟

_ بله باشگاه هستم...

_ من الآم تو فروشگاهم. یه کت چرمی خیلی شیک دیدم، فقط هزار دلاره...میشه بخرمش؟

_ آره اگه خیلی خوشت اومده بخر.

_ میدونی، از کنار نمایشگاه ماشین هم که رد میشدم،دیدم اون خودرویی که خیلی دوست داشتم رو برای فروش آوردن. خیلی دلم میخواد یکی از اونها رو داشته باشم...

_ چنده؟

_ شصت هزار دلار.

_ باشه اما با این قیمتی که داره، باید مطمءن باشی که همه چیزش رو براهه...

_ ممنون، یه چیز دیگه هم مونده، اون خونه ای رو که پارسال ازش خوشم میومد هم برای فروش گذاشتن، یک میلیون دلاره...

_ خب برو بگو 900هزارتا...اگه میتونی بخرش.

_ باشه بعد میبینمت؛ خیلی دوستت دارم...

_ منم همینطور خدافظ...

مرد گوشی را قطع میکند. مردان دیگر با تعجب، مات و مبهوت به او خیره می شوند. مرد می پرسد:" این گوشی مال کیه؟ "...

پست، پست سلطانیا بود، من هم گفتم غیر سلطانی هم این وسط یه حالی بکنه... امیدوارم که خوشتون اومده باشه... اینجور زنها رو خدا قسمت هیشکی نکنه...